Rozbudzona nocą, córka grzechu.
Wsłuchana w głos, matki wszystkich żądz.
Wyuzdanie wpełza pod jego pościel.
Dziś w mroku nasyci głód męskości.
Rozkaże sennym moirom rozpalić pragnienia.
Rozbierze żarem wzroku śpiącego wiedźmina.
Nauczy giętki język mapy jego ciała.
Odda mu całą siebie.
Grzeszna Daemonia.
Postaram się w końcu sam coś wydać. Jedne wiersze są lepsze, inne gorsze. Jak u każdego. No ale myślę, że już czas coś z tym zrobić. Pozdrawiam serdecznie i bardzo dziękuję za dobre słowo.
