kojÄ™ duszÄ™

w ciszę nocy zanurzam swoje myśli
by je nasączyć spokojem
gwiazd migotaniem oczy chcę nacieszyć
ciemności wokół panującej się nie boję

gdy miasto gaśnie i w sen zapada
ja się do życia budzę
powietrze jakby mniej elektryczne
słowem nie ranią ludzie

w poświecie srebrnej na bruku ulic
ścieram podeszwy i smutki
by duszy swojej dać ukojenie
nie trzeba mi piwa czy wódki

skala