synowie gór

poszli w góry
bo tak im serce gorące kazało
poszli w góry
wiedząc że czasu jest strasznie mało

wiatr o twarze
deszczu krople zimne rozbijał
słów przysięgi
raz kolejny każdy dotrzymał

noc gęstniała
krople deszczu zmieniały się w lód
coraz częściej na
zmarzlinie ślizgał się but

człowiek czekał
uwięziony pomiędzy skałami
szli z pomocą
przed północą z domów wyrwani

grań ostatnia
nie wytrzymał człowiek lub sprzęt
swoje żniwo
raz kolejny zebrała śmierć

słuchaj w górze
pośród tych nagich skał
nie wiatr duje
to matek się niesie płacz

piotr skała szkudlarek

skala