w oknie Arles

w sa­lonie uliczek
z portretami
ka­mien­nych drzew
gawędzi czas
na meb­lach dziadków
księżyc ru­mieni os­tygłą herbatę

pacierze drzemią
w purpurowych ławkach
samotny deszcz puka do drzwi


krop­le chmur wy­wołują fotografie
Ody­sei twarzy
w dłoniach utopionej

marekg