Drzewo osobliwości

co dzień rozmawiam z drzewem
głaszczę palcami zroszone liście
opieram się o pień
zwracam oczy tam, gdzie zielony mech
– spotkało mnie coś złego
właśnie tu, blisko drzewa, wyrzucam to z siebie
nie wstydzę się tego
że w moim sercu gniew i złość
gubię je pod wpływem łez
które powolutku wsiąkają w korę
odchodzi to, co boli – dalej rozmawiam z drzewem
to ono dzieli się ze mną swoją mądrością
przesyła odrobinę magii

i przychodzi to, co niemożliwe
drzwi na powrót się otwierają
ramiona wtulają mnie w siebie
i jest delikatne wygładzenie
tego, co na długo odeszło
na nowo stół, dwa krzesła
wspólne łóżko
kromka chleba dzielona na pół
i herbata rozcieńczona radością

miłość ma różne oblicza
raz objawia się pieśnią nad pieśniami
raz mocnym trzaskaniem drzwiami
nie rzucaj w nią kamieniem
nie stawiaj kropki nad i...
porozmawiaj z drzewem
ono otworzy ci oczy, pokaże wyjście
gwiazdy zapłoną na nowo
wyjdą z serca najpiękniejsze słowa
zgoda zapachnie –
uśmiechnie się drzewo osobliwości

Irena