Czarne tulipany pamięci

2006-11-02
…jak bardzo pragnę czasem nie pamiętać…

pamięć jak niemy film
zapisała obrazy z przeszłości te radosne i smutne
ilekroć powracają co noc
wyświetlają pod zamkniętymi powiekami
życia film

nieraz uśmiecham się radośnie jak dziecko
innym zaś razem srebrna łza spływa po twarzy
migocze dostojnie w blasku srebrnego księżyca
jedynego widza na nocnym seansie

obrazy ulatują w otchłań myśli
niczym suche liście
nikomu już nie potrzebne
bawi się nimi tylko wiatr
gonię za nimi niby za motylem
chcę zatrzymać chwile szczęścia
zanurzyć się w nich

ale są i te czarne
smutne sprawiające nieukojony ból
takie mroczne jak bezgwiezdna noc
same tulą się do mnie
obejmują czule stapiając się z duszą
w bazaltowy głaz

płaczem podlewam więdnące
czarne tulipany wspomnień
wcześniej cieszyły
teraz zaś tak smutnie się kołyszą
nad moim snem

z cichym szelestem opadają płatki
zamieniając śnieżnobiałą pościel
z puchu szczęścia
w zimny czarny grób tęsknoty

tam również
będę widział wspomnień niemy film
lecz już nie uśmiechnę się przez sen
ani nie uronię srebrnej łzy